این قصه تلخ را عرض کنم که بعد از چهل سال که به اوضاع نگاه می کنم، آن پنجاه و سه فامیل مجدد تکثیر شدند و افرادی در میان مسئولین آمده اند که هزاران میلیارد ثروت آنهاست و بقیه اش هم دست فرزندانشان است. اینها قابل قبول نیست؛ انقلاب باید این قصه را اصلاح کند

گاهی می رسد که تفکرات ما دستخوش اتفاقاتی می شود که حتی نمی توانیم باور کنیم که چه خطراتی را در پی خواهد داشت. باید درست انتخاب کردن را به فرزند خود بیاموزیم که در چنین اوضاع سخت و دردناکی قرار نگیرند و خود را بخاطر انتخاب غلط سرزش نکنند و جامعه ای هم تا مرز نابودی کشیده نشود. و ای کاش کسانی که با رای مردم انتخاب می شوند، این آیه شریفه سوره نساء آیه هشت را از خاطر نبرند که خداوند می فرماید: «هر کجا، مرگ شما را در می یابد، هر چند در میان حصارها و قصرهای بر افراشته باشید.»

در ایام الله دهه فجر به دنبال بررسی نقش مجلس شورای اسلامی در انقلاب و مقایسه آن با پیش از انقلاب، با آقای جواد کریمی قدوسی گفتگو می کنیم. وی نماینده حوزه مشهد در دوره هشتم، نهم و دهم مجلس شورای اسلامی است.

***

ندای اصفهان: در مقدمه بفرمایید که در زمان انقلاب چند ساله بودید و اگر خاطره ای هم دارید برای ما تعریف کنید.

کریمی قدوسی: پانزده خردادماه سال چهل و دو بود که مردم ورامین به صحنه آمدند. بنده آن زمان هشت ساله بودم که دست در دست پدرم ناظر  تجمع مردم در منزل آیت الله قمی بودم که در اعتراض به حکومت طاغوت در حمایت از حضرت امام بود. وارد جمعیت شدم و از آن زمان تا کنون تقریباً پنجاه و پنج سال می گذرد و یک لحظه نام، خاطره و راه حضرت امام خمینی را از یاد نبرده ام.

به لطف و عنایت خداوند حق تعالی از راه اولیا خداوند دور نبوده ام؛ انقلاب که شد جوانی بیست و یک ساله بودم و در تظاهرات شرکت می کردم. در پخش اعلامیه ها حضور داشتم. زمان پایین کشیدن مجسمه طاغوت از میدان شهر رفسنجان آنجا بودم که تیراندازی شد و چند نفر هم به شهادت رسیدند. خانه پدربزرگ بنده در آنجاست.

از سال پنجاه و هشت وارد سپاه پاسداران شدم و غریب به بیست و هشت سال در این نهاد به لطف خداوند با رزمندگان و شهدای بسیاری آشنا شدم گرچه خودم لیاقت شهادت نداشتم. الان هم سه دوره است که نماینده مردم شریف مشهد در مجلس شورای اسلامی هستم.

ندای اصفهان: پیش از انقلاب مجلس به چه صورت بود و پس از انقلاب چه تغییراتی در آن ایجاد شد؟

– در نوجوانی شاهد انتخابات مجلس در رفسنجان بودم که مردم در میدان اصلی شهر جمع شده بودند. جمعیت حدوداً دویست نفر بود و حضور مردم پای صندوق های رای بسیار بسیار کمرنگ بود. تمام نمایندگان آن زمان اول از فیلتر محمدرضا شاه عبور و منصور آنها را تایید می کرد، بعد اجازه داشتند که وارد مجلس شوند.

حضرت امام خمینی زمانی که از پاریس برگشتند و در بهشت زهرا سخنرانی کردند دو جمله مهم در میان سخنرانی ایشان بود: «من دولت تعیین می‌کنم! من تو دهن این دولت می‌زنم! من دولت تعیین می‌کنم!» بلافاصله از نظر اخلاقی و معنوی جمله خود را تکمیل کردند: «[این نیست که من تنهایی کاره ای باشم] من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌کنم! من به واسطه اینکه ملت مرا قبول دارد…» بعد هم امام از مجلس شورای اسلامی یاد کردند که اینها هیچ کدام نماینده ملت نبودند، اینها رای ملت را نداشتند و ما انتخابات برگزار می کنیم. ما مجلس مردمی تشکیل می دهیم.

بنده که الان سه دوره است توفیق حضور در مجلس داشته ام، فعالیت های سیاسی جریانات را مدنظر دارم؛ حقیقتاً دستاورد عظیمی که بخواهیم برای انقلاب ذکر کنیم این است که مردم هر کسی را که می خواهند انتخاب کنند. واقعاً رای مردم حرف اول را می زند و اینجا امامت و ولایت تمام مراقبت خودشان را به کار می برند که مبادا رای مردم دست خورده یا مخدوش شود.

الان در مجلس هم کمتر جناحی را حاکم می بینیم؛ بارها شده است که رای ما با رای رقبای سیاسی یکی شده باشد. هیچ کس دستور حزبی به آن معنی مطلق نمی گیرد، یک جاهایی هم مستقل عمل می کنند و مواضع خود را بیان می کنند و حرفهایشان را می زنند. می بینند که تریبون باز است، چقدر شفاف نقطه نظرات خود را بیان می کنند و رای گیری های خود را اعمال می کنند.

حقیقتاً نظامی کاملاً مردم محوری است، بطوریکه حتی ضد انقلاب باور کرده است که اگر بیایند و رای دهند رای آنها خوانده می شود. در همین انتخابات اخیر ریاست جمهوری در آمریکا دیدیم که بعضی از افراد ضد انقلاب آمدند و رای دادند. اینها باور دارند که حتی یک رای که در واشنگتن و نیویورک به صندوق می ریزند خوانده می شود.

ندای اصفهان: آیا پیش از انقلاب هم بودند نمایندگانی که در تشکیل انقلاب نقشی داشته باشند؟

– قبلاً مجلس مال مردم نبود و نمایندگان نقشی در انقلاب نداشتند. هیچ کدام از اینها در تداوم انقلاب و عرصه های سیاسی حضور نداشتند. آنها پنجاه و سه فامیل بودند. در سراسر کشور اکثر ثروت ملت و بسیاری از املاک و امتیازات را بین این خانواده ها تقسیم کرده بودند.

پیش از انقلاب دو مجلس داشتیم؛ مجلس سنا و مجلس شورای ملی که اکثر این خانواده ها سناتور یا از ارتش زمان طاغوت یا از نمایندگان بودند و کشور را دست به دست می کردند و به یکدیگر تحویل می دادند. این پنجاه و سه نفر بر سرنوشت کشور و مردم مسلط بودند. شورای انقلاب تمام اموال اینها را مصادره کرده است چون ثروتشان از راه نامشروع بود.

انقلاب که مستقر شد و جمهوری اسلامی به وجود آمد دیگر در این کشور فامیل ثروت و قدرت نداشتیم. همه از قشر متوسط و ضعیف بودند که مسئولیت های استاندار، فرماندار، وزیر و…  را به عهده گرفتند. لذا سرمایه دار و سرمایه داران نقشی نداشتند.

ولی باید این قصه تلخ را عرض کنم که بعد از چهل سال که بنده در عرضه سیاسی به اوضاع نگاه می کنم، آن پنجاه و سه فامیل مجدد تکثیر شدند و افراد جدیدی آمده اند که هیچ جایگاهی نداشتند و الان هزاران میلیارد ثروت آنهاست و بقیه اش هم دست فرزندانشان است. اینها قابل قبول نیست. انقلاب باید این قصه را اصلاح کند.

انقلاب این توان را دارد که این انحرافها را دوباره اصلاح کند چرا که انقلاب فی ذاته افراد انقلابی تولید می کند. باید مثل همان اول انقلاب کسانی که در طی چهل سال سمت یا مسئولیت سنگین در جمهوری اسلامی داشته اند بررسی شوند، اصلاً امکان ندارد که کسی بتواند هم مسئولیتش را انجام دهد و هم به دنبال جمع کردن ثروت و مال و رانت برای خود و اطرافیانش باشد.

در قانون اساسی اصل «از کجا آورده ای؟» داریم که باید دوباره تمام دارایی هایشان لیست شود هرچه که شرعی است در اختیارشان باقی گذاشته شود و هرچه که توجیه ندارد و ارث، از راه خدمت، اضافه کار، پاداش و حقوق نبوده است باید به بیت المال برگردد وگرنه انقلاب از این ناحیه صدمه دیده و خواهد دید.

ریشه فتنه هشتاد وهشت و همین فتنه اخیر در جمع آوری مال، ثروت، قدرت و احزاب ثروت و قدرت است.

ندای اصفهان: متاسفانه صحبت شما را تایید و تکمیل می کنم؛ ارزشهای انقلاب کمرنگ شده است که راحت فرزندانشان وارد مجلس می شوند و پولهای بیت المال را حق و سهم خود از انقلاب می دانند. مردم چه باید بکنند؟

– ملاحظه باید شود که دو عامل در طول این چهل سال از هم دور نشده اند؛ یک عامل رهبری و ولی امر مسلمین بوده است و عامل دیگر ملت است. این دو همیشه با هم بوده اند و الان هم در کنار یکدیگر هستند. امروز در اربعین انقلاب بازشناسی کنیم؛ رفتار ولی امر مسلمین و رفتار مردم را باید نگاه کرد. مردم همچنان انقلابی هستند و دلیل ما شهید حججی ها و امثال اینهاست که مقام معظم رهبری فرموده اند: «من به جوانان نسل سوم بیش از جوانان نسل اول اعتماد دارم.»

در بین مسئولین هم شهید بهشتی ها، شهید مطهری ها، شهید چمران ها، شهید باهنری ها و… که امثال اینها زیاد داریم. مقدار کمی از مسئولین میل به جلوه ها و زینت های دنیا در آنها قوت پیدا کرده که باید از اینها در هراس بود. خودشان از انقلاب خسته شده اند فکر می کنند کل مردم خسته شده اند.

رمز ماندگاری انقلاب در یک جمله است: «مردم انقلاب را از خود می دانند». در این مدت هم مسئولینی که تاب تحمل عدالت را نداشتند از ایران رفتند و مذمت شدند. عده ای هم که ماندند مدح شدند. بنظر من در اربعین انقلاب بیش از هر زمانی عامل امر به معروف و نهی از منکر در حوزه مسائل سیاسی و نظارت عمومی بر مسئولین بایستی گسترش پیدا کند. مردم سوالات جدی کنند و مسئولین هم باید صریح پاسخگو باشند.

خوشبختانه انتخاب هم دست مردم است و چند سال دیگر انتخابات ریاست جمهوری داریم. مردم باید هر کسی را که دیدند صادقانه عمل کرده است عزیزش بدارند و هر کسی در مقابل انقلاب ایستاد کنار بزنند. لذا ما نگران اصل انقلاب هستیم، چون امام و امت با هم همچنان در وسط میدان هستند. می ایستیم ولی از این انحرافاتی که در زندگی مسئولین هم است باید واهمه داشته باشیم و به فکر علاج آن باشیم.

ندای اصفهان: چگونه می توان دارایی های نامشروع که دست مسئولین هست را پس گرفت؟ چگونه می شود کسانی که یکدفعه به قدرت و ثروت رسیدند را به زیر کشید. مردم چگونه می توانند خواسته به حق خود را مطالبه کنند.

– بنده صریح و روشن عرض می کنم تنها راه ممکن تصویب یک قانون انقلابی است. البته قانون انقلابی مجلس انقلابی هم می خواهد؛ از این مجلس بنده چشمم آب نمی خورد که چنین قانون انقلابی را تصویب کنند که تمام مسئولین نظام در این چهل سال ثروتشان را باید اعلام کنند.

متاسفانه این اصل تا الان در انقلاب اجرا نشده است و از اصول قانون اساسی است که شفاف نشده است. بر اساس یک محاسبه ای فرض کنیم که اگر متوسط این چهل سال که خیلی خوب کار کرده باشند و خوب پاداش گرفته باشند و در بخش حلال باشد شاید خانه ای خریده باشند و رشد کرده باشد. الان شاید یک میلیارد دارایی آنها باشد و تا این سقف را قبول می کنیم مابقی اینها را از رانت استفاده کرده اند.

وزیری که می گوید سی و شش سال خدمت کرده و الان دارایی اش هزار میلیارد است (تازه بخشی هم دست بچه هایش باشد)، بایستی پس گرفته شود. اینها همین مسئله ای است که امیرالمومنان می فرمایند: «اگر در کابین زنانتان هم برده باشید از شما پس می گیرم.» باید اموال عمومی به دست مردم برگردد.

این انقلاب خسته نمی شود، پیر نمی شود، همیشه افراد انقلابی تولید می کند. عمق انقلاب اسلامی بسیار بسیار ریشه دوانده و این نظام به حمدالله امور را بدست گرفته است. من امیدوارم که چنین اتفاقی بیفتد. راهش این است که مردم در انتخابات مجلس چشمانشان را بیشتر باز کنند، دقت کنند، تحقیق کنند، وقت بگذارند و به نمایندگان نمره بدهند. افراد انقلابی انتخاب کنند. اگر انقلابیون به صحنه نیامده اند آنها را دعوت کنند. کسی که در شهر می شناسند که زندگیش تغییر نکرده است، مواضعش به روز بوده است و خودش را منزوی نکرده است، جایی که انقلاب به خطر افتاده وارد میدان شده است، در هر شهر این اشخاص قابل شناسایی هستند.

نخبگان شهر بنشینند و افراد باسابقه را لیست کنند چون در شهرهای کوچک نظارت بهتر از کلان شهرهایی مانند تهران است و خیلی راحت می توانند امتیاز دهند. شخص را معرفی کنند ولو اینکه که خودش جلو نیامده باشد. هفتاد درصد مشکلات به دست مجلس انقلابی قابل حل است. ولی متاسفانه ما چنین مجلسی نداریم.

ندای اصفهان: کاملاً حق با شماست. چرا در مقابل عده ای سکوت کرده اند و قوانینی را تصویب نمی کنند که به نفع کل ملت باشد نه قشر خاص؟

– وقتی وارد مجلس می شویم در قانون اساسی یک متن سوگندنامه برای نمایندگان نوشته اند. سوگندنامه را بر اساس اصول قانون اساسی قرار داده اند، برای اینکه آیین نامه داخلی مجلس هر دوره قابل تغییر است اما اصول قانون اساسی را هیچکس نمی تواند تغییر دهد. یک قرآن هم به تمام نمایندگان می دهند که سرپا بایستند و می گویند که این سوگندنامه را بخوانند و بعد هم امضا کنند.

در این سوگندنامه استقلال، ایستادن در مقابل دشمن، ازخودگذشتگی و ایثار و فداکاری و تمام فضلیت ها که دین مداری و انقلابی هستند آمده است. اگر سوگندنامه متن اصلی باورهای هر روز نمایندگان باشد دیگر به این سادگی از حق مردم نمی گذرند.

این را قاطع عرض نمی کنم اما گاهی در کمیسیون های مجلس نمایندگان سوال مطرح می کنند و رئیس کمیسیون می گوید آقای فلانی اگر اجازه بدهید ما یک کمیته در هفته آینده تشکیل بدهیم با حضور جنابعالی و چند نفر از معاونین وزرا تا این مسئله شما در آن جلسه بررسی شود، اگر مشکلتان حل نشد تصمیم بگیرید، ولی موقعی که آن کمیته را تشکیل می دهند در شهر آن نماینده کاری برایش انجام می دهند (مثلا یکی را استخدام می کنند)، و آن شخص سوالش را پس می گیرد! متاسفانه باورش سخت است ولی خیلی نمایندگان سوگندنامه خود را فراموش می کنند.

نماینده ای به من می گفت: «مگر آقای کریمی فرزند ما چه فرقی با فرزندان مردم دارد؟ فرزندان مردم سر کار باشند و فرزند من بیکار؟ باید من هم برای فرزندم کاری بکنم». عرض کردم شما می توانستی نماینده نشوی و بروی کارآفرینی کنی، کارخانه ای بزنی و ثروت زیادی هم از این کار بدست آوری و هیچکس هم به شما ایراد نمی گرفت، تازه مدال کارآفرینی هم به شما می دادند. فرزند خود را سر کار ببری وقتی می بینی بسیاری از جوانان مردم بیکار هستند؟ شما نفوذ کلام داری و اگر فرزندت را سر کار ببری به تمام جوانان مردم ظلم کرده ای.

در واقع عده ای هستند که هیچ دانشی ندارند و صرف رقابت سیاسی و جناحی وارد مجلس شده اند. در زمان انتخابات پول و ثروت و جوسازی اثر می گذارد و افکار مردم را دستخوش شبهات می کند. متاسفانه یکی از عواملی که افکار مردم را تحت تاثیر قرار می دهد تبلیغات است. در مجلس هشتم صد و ده رای جمع کردیم که برای هزینه یک نماینده سقف قرار دهیم تا هزینه تبلیغات سقف داشته باشد، طرح دو فوریتی زدیم ولی دو فوریت یک فوریت شد، رای آورد بعد عادی شد و نهایت از دستور کار خارج شد.

الان سیاست های کلی در انتخابات توسط مقام معظم رهبری ابلاغ شده است. اگر همین قوانین تصویب شود انتخابات ما بهتر از اینها خواهد بود.